„Uczył nas, że żadna wspólnota nie może przetrwać bez prawdziwej solidarności, ale także solidarność nie może istnieć bez miłości. Pamiętamy Jego słowa: Solidarność – to znaczy: jeden i drugi, a skoro brzemię, to brzemię niesione razem, we wspólnocie. A więc nigdy: jeden przeciw drugiemu” – stwierdził Sejm RP ustanawiając rok 2020 Rokiem Świętego Jana Pawła II. 18 maja br. mija sto lat od narodzin Karola Wojtyły (1920-2005), znanego światu jako Jan Paweł II.
W czerwcu ub.r. Sejm RP ustanowił rok 2020 Rokiem Świętego Jana Pawła II, nawiązując do przypadającej 18 maja 2020 r. setnej rocznicy urodzin papieża. W cytowanej uchwale czytamy także m.in.: „Z niespotykaną pogodą i miłością, ale i niezwykłą siłą i pewnością wskazywał całemu światu, każdej wspólnocie, wszystkim ludziom, każdemu człowiekowi, jak życie czynić bardziej ludzkim”.
Na setną rocznicę urodzin Karola Wojtyły Centrum Myśli Jana Pawła II (warszawska instytucja kultury) przygotowało przygotowało szereg wydarzeń i projektów kulturalnych, edukacyjnych i naukowych, które – jak informuje placówka „przybliżają bogaty dorobek papieża i pokazują jego aktualność wobec wyzwań i dylematów współczesności”.
„Historia życia Karola Wojtyły to wielowątkowa opowieść o artyście, filozofie, duszpasterzu, wychowawcy młodzieży oraz polityku o wielkim wpływie na kształt dzisiejszego świata. Tym, co łączy wszystkie jego życiowe powołania jest humanistyczne przesłanie, pełne wiary w drugiego człowieka oraz przekonanie o potrzebie dialogu i porozumienia ponad różnicami kulturowymi i ideologicznymi” – czytamy na stronie Centrum Myśli Jana Pawła II.
Jan Paweł II jest partonem wielu szkół i placówek oświatowych w Polsce. Szacuje się, że jest ich obecnie około tysiąca. Przed ostatnią reformą edukacji było ich więcej, lecz wraz z likwidacją gimnazjów zniknęło prawdopodobnie kilkaset placówek, którym patronował papież z Wadowic.
(DK, GN)
Na zdjęciu: Ks. abp Karol Wojtyła po wygłoszonym referacie (1964), fot. Marian Hałasa/KUL (Domena Publiczna)
***
Ważny cytat. O patriotyzmie i nacjonalizmie
Tożsamość kulturalna i historyczna społeczeństw jest zabezpieczana i ożywiana przez to, co mieści się w pojęciu narodu. Oczywiście, trzeba bezwzględnie unikać pewnego ryzyka: tego, ażeby ta niezbywalna funkcja narodu nie wyrodziła się w nacjonalizm. XX stulecie dostarczyło nam pod tym względem doświadczeń skrajnie wymownych, również w świetle ich dramatycznych konsekwencji. W jaki sposób można wyzwolić się od tego zagrożenia? Myślę, że sposobem właściwym jest patriotyzm. Charakterystyczne dla nacjonalizmu jest bowiem to, że uznaje tylko dobro własnego narodu i tylko do niego dąży, nie licząc się z prawami innych. Patriotyzm natomiast, jako miłość ojczyzny, przyznaje wszystkim innym narodom takie samo prawo jak własnemu, a zatem jest drogą do uporządkowanej miłości społecznej.
Jan Paweł II „Pamięć i tożsamość”, wyd. Znak, Kraków 2005, s.73