Normalne czy niepokojące? W świecie emocji. Jak sobie z nimi radzić?


Jak rozpoznać, czy dziecko doświadcza strachu lub lęku? Jest to szczególnie ważne w relacji z dziećmi, które często same jeszcze nie potrafią do końca rozpoznawać swoich emocji i nie zawsze powiedzą nam, że się boją

W poprzednim odcinku cyklu przyglądaliśmy się funkcjom strachu i lęku, różnicom między nimi oraz tzw. lękom rozwojowym – czyli temu, czego często w naturalny sposób boją się dzieci na różnych etapach dzieciństwa („Dziecięce strachy i lęki”, GN nr 42 z 16 października br.). W tym odcinku zwrócimy uwagę na to, jak rozpoznać u dziecka symptomy lęku i jak wspierać dzieci w radzeniu sobie z lękami rozwojowymi.

 

Czy to już lęk?

Jak rozpoznać, czy dziecko doświadcza strachu lub lęku? Warto zwrócić uwagę na trzy zasadnicze obszary symptomów:

1) poznawcze – dziecko doświadcza myśli (często uporczywych i nawracających) o lękowej treści – mogą one uzewnętrzniać się w postaci wypowiedzi (stwierdzeń lub pytań, np. „Nie chcę tam iść, tam jest strasznie”, „Czy jak mama wyjdzie, to wróci?”), ale także w zabawach i rysunkach dziecka („W co się bawisz? W dziewczynkę, której umarli rodzice”);

2) behawioralne – dziecko manifestuje emocję lęku m.in. przez płacz, unikanie, wycofywanie się z sytuacji, zamieranie w bezruchu, sztywną postawę ciała, kurczowe uchwycenie się opiekuna (lub „talizmanu”, np. ukochanego misia), drżenie, nadpobudliwość ruchową (np. chodzenie tam i z powrotem, wiercenie się) lub czynności samoukajające (ssanie kciuka, obgryzanie paznokci);

(…)

Magdalena Goetz

psycholożka

 

Więcej – Głos Nauczycielski nr 43  (e-wydanie)





Pozostałe artykuły w numerze 43/2019: