Praca z dziećmi z ryzykiem dysleksji w edukacji wczesnoszkolnej


Co robić, jak wspierać Uczniowie z charakterystycznymi trudnościami podczas czytania i pisania (tzw. dysleksja rozwojowa) najczęściej są zauważani w szkole dopiero wówczas, gdy ich niepowodzenia w nauce narastają i stają się coraz częstsze

Zazwyczaj trudności w uczeniu się czytania (dysleksja), pisania (dysortografia) są definitywnie rozpoznawane z końcem etapu nauczania początkowego, w sytuacji gdy okazuje się, że nie ustępują mimo codziennych zabiegów pedagogicznych nauczyciela oraz dodatkowej pomocy w nauce.

Natomiast termin ryzyko dysleksji stosowany jest wobec młodszych dzieci, u których obserwuje się wybiórcze zaburzenia w rozwoju psychoruchowym, które mogą powodować pojawienie się specyficznych trudności w czytaniu i pisaniu. Termin ten stosuje się również w odniesieniu do uczniów, którzy napotykają pierwsze, lecz wzmożone, trudności w nauce – mimo inteligencji w normie, prawidłowo funkcjonujących narządów zmysłu, odpowiedniej opieki wychowawczej i dydaktycznej w domu oraz w szkole.

Ważne!

Należy podkreślić, że ryzyko dysleksji nie oznacza, że dziecko, którego to dotyczy, musi się stać uczniem dyslektycznym. Uzależnione jest to od tego, jak szybko zostaną rozpoznane jego potrzeby i w jaki sposób na nie zareagujemy.



(…)

 

Justyna Kotlińska-Krajnik

Autorka jest nauczycielką w Szkole Podstawowej im. św. Jana Kantego w Nowosielcach i Szkole Podstawowej im. Władysława Kojdra w Grzęsce

 

Cały tekst – GN nr 18-19 (e-wydanie)



Pozostałe artykuły w numerze 18-19/2019: